تفسیر موضوعی قران کریم

و يطعمون الطعام على حبه مسكينا و يتيما و اسيرا    سوره انسان آیه 8

و بر دوستى خدا به فقير و اسير و طفل يتيم طعام مى دهند      

              .

روايتى راجع به نزول سوره هل اتى(انسان، دهر) در شان اميرالمؤمنين وفاطمه)عليهماالسّلام( [و اهل بیت]

این روایت به طرق و شکل های مختلف از اهل سنت و تشیع که در شان اهل بیت نازل شده، بیان شده است.
و در تفسير كشاف است كه از ابن عباس روايت آمده كه حسن وحسين بيمار شدند، و رسول خدا (صلى اللّه عليه و آله و سلم ) با جمعى از صحابه ازايشان عيادت كرد، مردم به على (عليه السلام ) گفتند چه خوب است براى بهبودى فرزندت - فرزندانت - نذرى كنى ، على و فاطمه ، و فضه كنيز آن دو نذر كردند كه اگر كودكانبهبودى يافتند سه روز روزه بدارند، بچه ها بهبودى يافتند، و اثرى از آن كسالت باقىنماند.

بعد از بهبودى كودكان ، على از شمعون خيبرى يهودى سه من قرص جو قرض كرد،و فاطمه يك من آن را دستاس [آسیاب دستی] ، و سپس خمير كرد، و پنج قرص نان به عدد افراد خانوادهپخت ، و سهم هر كسى را جلوش گذاشت تا افطار كنند، در همين بين سائلى (به در خانهآمده ) گفت: سلام بر شما اهل بيت محمد (صلى اللّه عليه و آله و سلم )، من مسكينى ازمساكين مسلمينم ، مرا طعام دهيد كه خدا شما را از مائده هاى بهشتى طعام دهد، خاندانپيامبر آن سائل را بر خود مقدم شمرده ، افطار خود را به او دادند، و آن شب را جز آبچيزى نخوردند، و شكم گرسنه دوباره نيت روزه كردند، هنگام افطار روز دوم طعام را پيشروى خود نهادند تا افطار كنند، يتيمى بر در سراى ايستاد، آن شب هم يتيم را بر خودمقدم و در شب سوم اسيرى آمد، و همان عمل را با او كردند.

صبح روز چهارم كه شدعلى دست حسن و حسين را گرفت ، و نزد رسول خدا (صلى اللّه عليه و آله و سلم ) آمدند،پيامبر اكرم وقتى بچه ها را ديد كه چون جوجه ضعيف از شدت گرسنگى مى لرزند، فرمود: چقدر بر من دشوار مى آيد كه من شما را به چنين حالى ببينم ، آنگاه با على و كودكانبه طرف فاطمه رفت ، و او را در محراب خود يافت ، و ديد كه شكمش از گرسنگى به دندههاى پشت چسبيده (در نسخه اى ديگر آمده كه شكمش به پشتش چسبيده )، و چشمهايش گودافتاده از مشاهده اين حال ناراحت شد، در همين بين جبرئيل نازل شد، و عرضه داشت:اين سوره را بگير، خدا تو را در داشتن چنين اهل بيتى تهنيت مى گويد، آنگاه سوره راقرائت كرد.

مؤ لف : نمى توان گفت از سوره مورد بحث تنها آيه مذكور در حق آن دو بزرگوار نازلشده ، زيرا آيات قبل و بعد آن نيز از نظر سياق متصل به آن هستند.

منبع: تفسير الميزان جلد 20    نام نويسنده : علامه محمد حسین طباطبايي